Τι θέλουν τα παιδιά σας από εσάς;

Τι έχουν ανάγκη τα παιδιά; Η ερώτηση αυτή απασχολεί τους ειδικούς δεκαετίες με πολλές θεωρίες να διίστανται ως προς τι θα ήταν καλύτερο για την ιδανική εξέλιξη ενός παιδιού σε ένα υγιή ενήλικα. Το περιεχόμενο των συζητήσεων συγκλίνει εντέλει στο ότι τα παιδιά χρειάζονται ένα ζεστό και προστατευτικό περιβάλλον μέσα στο οποίο να καλυφθούν όσο το δυνατόν περισσότερες από τις παρακάτω ανάγκες:
Ασφάλεια- τα παιδιά πρέπει να βασίζονται σε έναν αξιόπιστο ενήλικα για φροντίδα και για την παροχή ενός ασφαλούς μέρους για να ζουν, να αναπτυχθούν και να μεγαλώσουν
Η επαφή με τους άλλους- τα παιδιά πρέπει να αισθάνονται ότι συνδέονται με άλλους και ότι μπορούν να μοιραστούν τις εμπειρίες τους, τις σκέψεις τους και τα συναισθήματά τους
Αυτονομία- πρέπει να έχουν ένα ασφαλές περιβάλλον από όπου μπορούν να ανακαλύψουν και να μάθουν για τον κόσμο. Ο απώτερος στόχος της ωρίμανσης και της ενηλικίωσης είναι γι’ αυτά να μπορούν να σταθούν στα πόδια τους. Οι φροντιστές τους πρέπει σιγά σιγά αλλά σταθερά να τους επιτρέπουν να αποσχιστούν από εκείνους για να γίνουν αυτόνομοι ενήλικες

Αυτοεκτίμηση- τα παιδιά προκειμένου να αναπτύξουν μια ισχυρή αίσθηση αυτοπεποίθησης πρέπει να τα εκτιμήσουν γι’ αυτό που είναι ως άνθρωποι αλλά και για το τι μπορούν να κάνουν
Αυτοέκφραση- η έκφραση της γνώμης και των συναισθημάτων πρέπει να μαθαίνεται και να υποδαυλίζεται χωρίς αυστηρούς και καταπιεστικούς κανόνες
Ρεαλιστικά όρια- για να ζήσουν σε μια κοινωνία με άλλους, είναι απαραίτητο για τα παιδιά να μάθουν ορισμένους κανόνες. Πρέπει να καταλαβαίνουν πότε να εκφράζουν τη γνώμη τους όταν σχετίζονται με άλλους όπως θα πρέπει και να ανέχονται και να αντιμετωπίζουν τις απογοητεύσεις.
Όλα τα παιδιά συναντούν δυσκολίες στη ζωή τους που τα απογοητεύουν, τα ματαιώνουν, τα πληγώνουν όπως προβλήματα με φίλους, αδέρφια, γονείς, δασκάλους, περιβάλλον αλλά και τον εαυτό τους. Τα παιδιά που βρίσκουν βοήθεια στην επίλυση τέτοιων προβλημάτων διατηρούν την ψυχική τους υγεία και αποκτούν αυτοπεποίθηση και δύναμη ενώ εκείνα που δεν τα βοηθούν είναι πιθανότερο να αποκτήσουν συναισθηματικά προβλήματα.
Οι γονείς καλούνται να βλέπουν τα πράγματα από την οπτική των παιδιών και να καταλαβαίνουν με ενσυναίσθηση τα κίνητρα που υπάρχουν πίσω από τις δυσλειτουργικές συμπεριφορές τους. Η έλλειψη αυτής της ικανότητας μειώνει το αίσθημα ασφάλειας και την αυτοπεποίθηση των παιδιών. Οι γονείς που μπαίνουν στη θέση των παιδιών τους και είναι πιο διορατικοί, βοηθούν τα παιδιά τους να καταλάβουν πως ο εσωτερικός τους κόσμος είναι σημαντικός, οι σκέψεις και τα συναισθήματά τους εκτιμώνται, γίνονται κατανοητά και αποδεκτά. Τα συναισθήματα αυτά είναι ο πυρήνας των εικόνων τους για τους γονείς τους ως η ασφαλέστερη βάση από την οποία θα ανακαλύψουν τον κόσμο. Ποια είναι τα παιδιά σας; Γιατί συμπεριφέρονται έτσι; Δώστε σημασία στον τρόπο με τον οποίο περιγράφουν τα πράγματα.
Ένα εξαιρετικά συχνό λάθος των γονέων είναι ότι κάνουν δικό τους το πρόβλημα του παιδιού τους. Τα παιδιά όμως θέλουν να γνωρίζετε πόσο άσχημα νιώθουν. Θα πρέπει επομένως ο γονιός να ακούει το παιδί, να το ρωτά πως αισθάνεται με αυτό που έγινε και τελικά να το επηρεάσει με τέτοιο τρόπο ώστε να βρει τις δικές του λύσεις στο δικό του πρόβλημα. Όταν ο γονιός προσφέρει έτοιμη λύση στο πρόβλημα του παιδιού αφενός εκείνο αντιστέκεται στην εφαρμογή της αφού δεν την επέλεξε το ίδιο ούτε καν συμμετείχε στην επιλογή της αφενός και αφετέρου ο γονιός του δείχνει ότι δεν το εμπιστεύεται να επιλέξει εκείνο τι θα ήταν καλύτερο με συνέπεια να μην γίνεται υπεύθυνο και να συμπεριφέρεται με πρωτοβουλία.

Πιο πρακτικά…
-Αναζητά ο γονιός τη σωματική εγγύτητα; Πόσο κοντά και διαθέσιμος είναι σε σχέση με το παιδί;
-έχει βλεμματική επαφή με το παιδί;
-έκφραση προσώπου. Πόσο ενθουσιώδης είναι;
-χειρονομίες. Χρησιμοποιεί τη σωματική επαφή για να βοηθήσει την αλληλεπίδραση με το παιδί;
-χρήση του ονόματος. Πόσο συχνά χρησιμοποιεί το όνομα του παιδιού στη καθημερινή τους αλληλεπίδραση;
-απαντά στις ερωτήσεις του παιδιού;
-κάνει ερωτήσεις/προτάσεις ο γονιός;-ενισχύει θετικά το παιδί;